τανύπρωρος

-ον, Α

1. (για πλοίο) αυτός που έχει μεγάλη πλώρη

2. (κατά τον Ησύχ.) «τανυπρῴρους

τὰς καλύπτρας διὰ τὸ περὶ τὸ πρόσωπον περιτετάσθαι».

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τανυ- τού ρ. τάνυμαι* «τεντώνομαι» + -πρῳρος (< πρῷρα «πλώρη»), πρβλ. καλλί-πρῳρος].